Vorige week zaterdag namen enkele Nirvana- en andere grungefans een tijdmachine in concertclub Trix en belandden zo in het Borgerhout van 1991, waar Nirvana (of Nier Van A, het is al eender) een memorabel optreden gaf!
Inderdaad, na een paar optredens van andere Belgische bands - waarvan vooral Kapitan Korsakov en het maniakale Drums Are for Parades bijblijven - begon de Belgische coverband Nier Van A, met Younes Faltakh van The Hickey Underworld achter de drums, hun laatste optreden. Dit om het 20-jarige bestaan van een van de meest invloedrijke albums ooit te vieren: Nevermind van Nirvana!
Het optreden vond plaats op het podium BAR, dus aan de toog van Trix, een niet zo'n al te grote ruimte. Al bij de eerste akkoorden, die van 'Serve the Servants', opener van Nirvana's laatste wapenfeit In Utero, begon het publiek druk op en neer en in het rond te springen, te moshen en vooral te stagediven en crowdsurfen! Iedereen was wild van enthousiasme bij het horen van al die machtige schijven uit onze jeugd (ook al hoorde ik pas over Nirvana drie jaar na Kurt Cobains dood en werd ik nog eens drie jaar later pas fan). Geregeld stuikte de microstaander op de grond, gewoon omdat de eerste rij van het publiek de druk niet aankon en maar al te vaak zelf op het podium belandde.
De band zelf deed ontzettend hard aan Nirvana denken, vooral door de manier van spelen, maar ook gewoon omdat de belevenis van het optreden ongeveer dezelfde moet geweest zijn als de kleine zaalshows die Nirvana eind jaren tachtig en begin jaren negentig heeft gespeeld, vlak voor hun grote doorbraak met de monsterhit 'Smells Like Teen Spirit' zo goed als exact twintig jaar geleden. Dat nummer passeerde trouwens niet de revue zaterdagavond. Wel kwamen zes andere Nevermind songs aan bod, naast nog tal van andere songs van Bleach en In Utero, en zelfs van de compilatie Incesticide, want ja, hoe zou een Nirvana coverband nu 'Aneurysm' kunnen vergeten?
Zeer speciale ervaring! Ik had niet gedacht dat ik nog zo'n strak, energiek optreden van een Nirvana coverband zou zien. Jammer dat het hun laatste keer was.
Conclusie: Het 20-jarig bestaan van een van onze favoriete albums is in stijl gevierd: met veel drank, drugs, gierende gitaren, piepende distortion, ratelende drums en een hele hoop Nirvanafans die in een wel heel beperkte ruimte de boel gewoon plat hebben gefeest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten