dinsdag 10 januari 2012

A Modest Proposal: Oplossingen voor de Belangrijkste Problemen in Antwerpen

Het is jammer hoe deze stad aan het veranderen is, de staat waarin het verkeert, en de mensen hebben het niet eens door. Zeer spijtige zaak, want Antwerpen is een mooie stad met mogelijk een prachtige toekomst. Maar als we dat willen bereiken, moeten we ons eerst van onze meest halsstarrige problemen ontdoen. Gelukkig ben ik er met enkele oplossingen, die meteen alles een pak aangenamer zouden maken.

Eén van de grootste verontwaardigingen de afgelopen jaren was het sluiten van enkele café's in het centrum van Antwerpen. Dit zorgde voor heel wat kwade mensen, die petities tekenden en zo hoopten iets te bereiken. Tevergeefs, zo bleek. Ik moet bekennen dat, toen ik hierover las, ik even wit van woede werd. Waar halen ze het lef vandaan om zo met de democratie te spelen? Alsof democratie - inderdaad - niet meer dan een spelletje is. Hetzelfde met die petitie tegen de kaalslag op de De Keyserlei, maar daar kom ik later op terug. Democratie is eigenlijk heel eenvoudig. Het volk stemt op hun vertegenwoordigers, die vervolgens verkozen worden, en die dus de volle 100% zeggenschap hebben. Iedereen die hier niet mee akkoord gaat, is geen democraat. Het volk heeft de macht, want zij kiezen hun mannetjes (en, helaas, in deze moderne tijden, ook vrouwtjes), die op hun beurt alles mogen beslissen, over de hele lijn. Dat is wat basisdemocratie zou moeten inhouden, en al wie anders beweert, heeft beslist geen kaas gegeten van de democratie.

Hoe kun je trouwens verwachten dat luidruchtige kroegen, met portalen bevolkt door de rokers onder ons - die niet meer binnen mogen roken - en tevens veel te luide muziek in zo'n mooie, historische, culturele stad - een waar openluchtmuseum in de stijl van Brugge! - op de goedkeuring van de omwonenden kunnen rekenen? Die moeten de dag erna immers opstaan om te gaan werken, terwijl het uitschot dat tot de vroege uurtjes gaat feesten, de dag erna wellicht met zijn kop boven, of zelfs in, een emmer hangt, pas tegen vier uur in de namiddag opstaat en dus niet bijdraagt aan onze maatschappij. Zulke café's als die in de wijk van de Oude Beurs en die op de Suikerrui waren een ware smet in onze mooie middeleeuwse stad en het kwam de bevolking enkel en alleen ten goede dat ze van de kaart werden geveegd.

Toen rees de vraag waarom sommige café's er wel mee moesten ophouden en anderen niet, en of dat misschien met de muziekstijl die er werd gespeeld te maken had. Om dit terechte probleem van ongelijkheid te bestrijden, lijkt het me daarom beter om het onmiddellijke centrum van Antwerpen - die plek begrensd door de Schelde aan de ene kant en de Leien aan de andere kant - cafévrij te maken. Op die manier is er geen mogelijkheid tot discriminatie - iets wat ik absoluut niet kan tolereren - en is iedereen gelijk voor de wet. Een wet, trouwens, die veel meer respect zal krijgen, in plaats van een wet waarin uitzonderingen worden gemaakt.

Deze oplossing zal ook grotendeels het probleem van het rookverbod - dat er geen is - oplossen. Geen café's - althans in de binnenstad - betekent dan ook geen rookhinder meer en geen discriminatie ten opzichte van de rokers. Op deze manier zou iedereen gelijk krijgen en is iedereen tevreden. Meestal gaat democratie om keuzes maken, aangezien een politicus niet voor iedereen goed kan doen. Maar in dit geval zouden én de rokers én de niet-rokers kunnen genieten van een meer leefbare en meer gelijke stad.

Maar ik ben niet van gisteren en besef maar al te goed dat dit nieuwe problemen zou creëren. Aangezien er in Antwerpen een niet te verwaarlozen aantal jongeren - maar ook volwassenen - wonen die wel eens een glaasje of een Cara-pilsje van de nachtwinkel lusten, zou iedereen bij een gebrek aan café's gewoon op straat beginnen zuipen. Ook hiervoor ligt de oplossing niet al te ver.

Deze oplossing zou ook nog een ander huidig probleem van de baan vegen. Dat van het alcoholverbod op het De Coninckplein. Alweer een schandalige beslissing van ons stadsbestuur. Hoe is het mogelijk dat zo'n fantastisch verbod niet meteen werd doorgetrokken tot de rest van Antwerpen? Begrijp me niet verkeerd, van mijn mag iedereen wel eens een glaasje drinken - we zijn tenslotte allemaal mens en per definitie zondaar - maar waarom moet dat op pleinen of in straten waar... waar mensen... wonen!? Dit kan enkel en alleen voor overlast zorgen, zoals ook is gebleken op het De Coninckplein. De problematiek heeft zich trouwens verplaatst en nu wordt er door dezelfde hangjongeren en drugsverslaafden gedronken, gesmoord en gespoten op de naburige pleintjes in de wijk. Daarom pleit ik voor een algemeen drank- en rookverbod in heel Antwerpen, opdat onze stad weer de glorie en de waardigheid van weleer zou krijgen.

Wat zou er dan met al die hangjongeren - die toch geen moeite doen om werk te vinden en waar de stad dus ook geen Latijn moet in steken om hen aan een job te helpen - moeten gebeuren? Ze kunnen niet meer op café gaan maar kunnen ook niet meer op straat rondhangen. Eigenlijk zijn ze dus nog nuttelozer dan wanneer ze hiervoor genoemde praktijken wel konden uitvoeren. De door mij gesuggereerde oplossing biedt nog steeds geen soelaas voor hen en zij dragen nog altijd niet bij tot de maatschappij. Mijn voorstel is dan ook om deze hangjongeren uit te wijzen naar Mortsel, Edegem, Zwijndrecht, Schoten of Kapellen, waar ze veel gelukkiger zullen zijn, aangezien deze gemeenten nog geen maatregelen zullen hebben doorgevoerd om zich als gemeente op te waarderen in het aanzien van de Belgische staat. Antwerpen zal tegen dan al veel hoger in aanzien staan en zal een waardig voorbeeld zijn voor alle andere gemeentes en steden in België. Maar zover zijn we natuurlijk nog niet.

Ook heel actueel is de problematiek rond de gekapte lindebomen op de De Keyserlei. Eerst was er sprake van dat er nieuwe bomen zouden komen, daarna bleek dat er mogelijk geen bomen meer gingen komen en vervolgens zouden die er toch weer komen. Dit kan enkel en alleen de bevolking verwarren, hoewel ik er zeker van ben dat de geachte en zeer bekwame heer Van Campenhout dit zo niet heeft gewild. Wat mij betreft, was zijn beslissing om de bomen te kappen en niet te vervangen, de meest geschikte en ik hoop dan ook dat hij, na zijn wel verdiende reisje naar de Antillen, niet op deze beslissing zal terugkomen. Natuurlijk waren er ontzettend veel handtekeningen tégen het kappen van de bomen, maar, nogmaals, Van Campenhout is verkozen op democratische basis en dus zijn al zijn weldoordachte en nuchter genomen beslissingen per definitie democratisch en rechtsgeldig. Enkel vijanden van de democratie zien dit anders. Bovendien moet er toch een duidelijk onderscheid worden gemaakt tussen bos en stad? Onze kinderen worden tegenwoordig al genoeg verward door de decadente mediavormen genaamd televisie en internet - om nog maar te zwijgen over die duivelse videospelletjes - waarom wordt er dan in hemelsnaam nog moeite gedaan om een stad half te vermommen als bos? Weg met alle bomen uit de stad dus. Die horen in een bos, en is Antwerpen een bos? Ik dacht het niet. Ook zou het de verwarring rond de bomen die al dan niet op de De Keyserlei zouden komen - en welke bomen: es? plataan? linde? - wegnemen.

Bepaalde groeperingen maken zich tegenwoordig ook druk over de wet dat je, wanneer je wil gaan betogen of actie wil voeren in Antwerpen, je dit aan het stadsbestuur moet aanvragen. Een domme regel, als je het mij vraagt. Ten eerste is het in een democratische stad als Antwerpen volstrekt belachelijk dat het volk op straat zou komen om te protesteren tegen een bestuur dat ze zelf hebben verkozen. Ten tweede is er te veel verwarring over wie wat en wanneer moet aanvragen. Veel te ingewikkeld dus voor een eenvoudige stad als Antwerpen. Daarom stel ik voor om het recht op betogen en manifesteren dan ook meteen af te schaffen, wat heel wat problemen tussen politici en bevolking zou oplossen, wat dan weer meer tijd zou vrij maken voor de échte problematiek van onze stad: de persoonlijke kwesties tussen stadsbestuur en oppositie, de twist over wie wie opvolgt in de gemeenteraad, de vraag wanneer de volgende door het volk gesubsidieerde exclusieve receptie kan plaatsvinden en vooral de manieren waarop Antwerpen en haar burgemeester nog meer verheerlijkt kunnen worden. Het veilig stellen van een volgende ambtstermijn zou een voortdurende preoccupatie moeten zijn van de burgemeester, die zich, nadat hij op democratische wijze is verkozen, toch niet meer kan bezighouden met futiliteiten als vrijheid, gelijkheid en directe democratie? Die directe inspraak van het volk zou trouwens leiden tot een dubbele en mogelijk contradictoire inspraak, aangezien het volk al de stemplicht heeft. Hierdoor lijkt het me beter om, naast dat stemrecht, het volk geen enkele inspraak meer te geven. Dit kan enkel tot verwarring, tegenstrijdigheid, onrust en tumult leiden en het zou het alledaagse leven en het goed functioneren van de stad enkel en alleen verhinderen. Het is dan ook de hoogste vorm van perversiteit dat het volk eerst een burgemeester zou kiezen en hier daarna, al is het na zes jaar, weer tegen zou protesteren. Dat druist in tegen alle logica van de democratie.

Mochten mijn voorstellen in acht worden genomen, dan ben ik er zeker van dat Antwerpen een misschien niet mooiere, en ook wellicht geen gezelligere, maar toch zeker een efficiëntere stad zou worden. De mensen zouden er misschien niet echt gelukkig zijn, en ik ben er zelfs zeker van dat het amper aangenaam leven zou worden, maar de stad zou veel properder zijn, en alle monumenten zouden, bij het gebrek aan bomen, beter tot hun recht komen. Ook mag er geen twijfel bestaan dat de volksvertegenwoordigers gelukkiger zouden zijn, en dat is tenslotte toch het belangrijkste? Zij moeten een stad besturen, dus zij moeten het meeste geld hebben, het best leven en zich het meest goed voelen in hun eigen stad. Het volk moet van hun leiders houden, anders voelen deze leiders zich niet goed meer in hun vel en kunnen ze de stad dus ook niet naar behoren besturen.

Laten we van Antwerpen een metropool maken zonder café's, zonder alcohol, zonder bomen, zonder jongeren, zonder inspraak en zonder ziel! Ik ben er absoluut van overtuigd dat, zodra mijn voorstellen in de praktijk worden toegepast, Antwerpen een stralende toekomst tegemoet zal gaan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten