Michel I, Bourgeois I en dat fantastische stadsbestuur van Antwerpen: deze is voor jullie! Besparingen, asociaal beleid, alles voor de rijken, niets voor de armen, geen aanpak van discriminatie en het goedpraten van racisme. We zijn het zat.
Alle dagen hopen. Kom tot leven.
De straten blijven leeg,
wat houdt jullie tegen?
We wegen peis en vree af
tegen dat beetje dat ze graaien.
Steeds meer maar minder subtiel,
maar wie heeft het in de gaten?
Niemand! We staren ons blind
op de zoveelste staking,
bijten onze tanden stuk
op de verwijten die we
onophoudelijk braken.
Een vuist gebald met vertrouwen,
de regering doet dat lang niet slecht.
Steek je handen uit de mouwen,
de Bank is onze Kerk,
Arbeid en Consumptie
de goden die we eren.
Op het altaar van Democratie
offeren we Respect, keer op keer.
Twee opgestoken vingers,
een hand in het gelaat.
Onze leiders zijn sociaal,
waarom zijn we dan zo kwaad?
Genoeg! Gedaan met mensen pluimen,
hier start het verzet.
Wij zijn het beu om steeds de baan te ruimen,
het is aan ons, kom uit je bed.
Winterslaap en niet content,
indexsprong nog voor de lente.
Wie graait, die zaait, die oogst een nood.
Een strooptocht en non-stop gestook.
Een helfie om zieltjes te winnen,
en ons na afloop in de rug te springen.
Beloftes om het op te lossen,
excuus om wat met haat te morsen.
Neoliberaal of neofascistisch?
Wie spreekt een andere taal,
wie leeft alsof het niets is?
Kritiek en oppositie nog net niet illegaal.
Verdrinken in onverdraagzaamheid,
Berber, Griek en Waal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten