Foto: Theo Huijgens
4/8 trein naar Rotterdam
Busquote: "Schrödingers Kak" (Hidde Moens)
De schok! De bus is niet meer knalrood, maar groen.
4/8 Schouwburgplein, Rotterdam
Diana en Jana verzorgen de kick-off van de Poëziebus in de Rotterdamse Schouwburg. Punk & genocide. Meer moet dat niet zijn. Daarna is het of zonnen onder de grote rode lantaarns, net grijparmen uit een film over robots, of een van de vele workshops volgen. Ik kies voor die van Gorik: podiumtechnieken gekruid met wat impro. Zeer geslaagd. Vrijdagmiddag ontpopt zich stilaan tot vrijdagavond. Rotterdam, die futuristische korf die gonst van de bedrijvige bijen, is klaar voor een avond interactieve poëzie, gebracht op het scherp van de snee. Al die dichters, in zoveel smaken en maten. Elton, Lea, Gijs, Dean, Menno, Marijke, Sven. Het is een prettig weerzien. Nu nog de namen van de busdichters van buiten leren.
4/8 Schouwburgplein, Rotterdam
Foto: Look J. Boden
Busquote: "Dan vernoemen we het stompje naar Daan." (Gorik Verbeken)
Heidi verjaart en in de artiestenlobby zingen vijftig dichterskelen Happy Birthday. Daarna koppel ik mensen uit het publiek aan dichterduo's, die hen meenemen naar geïmproviseerde podia (Keukentrapje, Pallet, Bierkratje, Touw...) op het plein, steeds met een interessante uitdaging. Op het grote podium strijden ten slotte vier ploegen voor De Gouden Wisselpriem in een Steekwoordentournooi waar de stukken vanaf vliegen, onder de alziende ogen van Sylvia en Edwin, en met Tim als tijdsbewaker. Zo is er de koortsmeetsysteemstrook, en Keets nogal aparte kruidenrek. Wat een wilde wedstrijd... We kunnen het allemaal heupwiegend van ons afdansen in het legendarische poëziecafé, met DJ Body Mass Index.
4/8 Rotterdam
Busquote: "Heimlicher vorm van interporn" (Charley El Ranzino)
In de Witte de Withstraat, waar we met hippe neonslogans om de oren worden geslagen, schreeuwt elke bar om ter luidst: kom je bij ons zat zuipen, wij zijn cooler. We trotseren een enorme massa feestgangers, een hele uitdaging voor mijn gewonde teen, en na gesprekken die ons termen als 'fantoomfijn' opleveren, keren Arthur en ik hotelwaarts, over de brug, doorheen het maritiem museumterrein, voorbij de man zonder hart, oude scheepskranen en partyboten. Klaar voor de nodige nachtrust.
4/8 Rotterdam
Busquote: "Ben jij iemand die hard met zijn voeten gesticuleert?" (Gert Vanlerberghe)
Onderweg naar Leiden baart een hoogstaande brainstorm op de achterbank onsterfelijke catchphrases zoals 'cloaca' (met als afgeleiden 'dans de clo-haka' en 'Also Sprach Kloakus') en 'Leiden Centraal'. Leidense dichters nemen ons mee naar pittoreske plekken zoals de molen en het Museum Volkskunde, waar de dichters flashmob poëzie brengen. Ook Rik Van Boeckels superhit 'Beweeg Als een Strateeg' mag daar niet aan ontbreken. We rijden naar het noorden van de stad, waar de bomen gezichten hebben. In de tuin van een theehuis niet ver van de moskee blikken we het tweede filmpje in de Tilburgse reeks 'Waar is Martin nu?' in, waarbij de Leidense Martin de Tilburgse Martin de mond snoert. Anne Sytske Keijzer introduceert ons in de wereld van de klassieke Chinese poëzie en leert ons hoe bamboe als metafoor dient voor flexibiliteit.
Busquote: "Mi Ping was een voorbeeldig ambtenaar die ver weg bleef van corruptie. Dat kan niet over Ka Ching worden gezegd." (Gorik Verbeken en Gert Vanlerberghe)
Maartje Smits laat ons kennismaken met C.A. Conrad, activistisch dichter, en enkele nogal bijzondere dichtersrituelen.
Schrijf zelf een ritueel:
Laat iemand je polsen en enkels achter je rug samenbinden en kruip enkele uren over je buik. Als een naaktslak. Probeer enkele eenvoudige handelingen. Doe het licht aan en uit. Zet de radio aan. Bereid een eenvoudig ontbijt. Schrijf met een pen in je mond de instructie om je weer los te maken. Zonder je af en schrijf met je nog pijnlijke polsen je ervaringen bij dit lesje in nederigheid op.
Het wordt een wedstrijd in om het meest absurd. Charley wil zijn tepels en geslachtsdelen met zegels afdekken en Gerard spookfietsen op de autosnelweg. Het historische centrum van Leiden staat helemaal in het teken van De Stijl. Op de monumentale Korenbrug, over de Nieuwe Rijn, wisselen de dichters elkaar af. Zo ontketent Giovanni een storm terwijl donkere wolken zich boven Leiden centraal verzamelen. Met Riks meezinghit en Kay Slice' vlijmscherpe rap wordt het zelfs een euforisch feestje op de brug. Al wordt de poëzie af en toe verstoord door een dissonante fanfare, de sfeer zit er stevig in en al gauw schijnt de zon. 's Avonds belanden we in de kroeg, waar we het glas heffen op Jeroens verjaardag, en Rik en Jaap me de halve geschiedenis van Leiden uit de doeken doen. Jaap wandelt me zelfs naar de burcht. Best indrukwekkend.
5/8 Leiden
LEIDEN CENTRAAL! LEIDEN CENTRAAL! LEIDEN LEIDEN LEIDEN CENTRAAL!
We doorkruisen Noord-Holland en de Afsluitdijk voert ons over de Waddenzee. Bij het monument in het midden van de dijk maken we een groepsfoto op de rotsen. En zo belandt de Poëziebus in Friesland. In de voormalige gevangenis van Leeuwarden volgen we workshops. Daarna sleffer ik wat door het slaperige stadje, met Slauerhoffs geboortehuis. 's Avonds ligt er een grote cirkel (het Touw uit Rotterdam) op de binnenplaats van de gevangenis, waarin stevige porties poëzie worden geserveerd, in samenwerking met gitarist Ruben Bus. Gorik verzorgt de slotshow met een smakelijke en tintelende comparatieve literatuurstudie. Daarna duiken we het Friese nachtleven in. We kruisen een zestiger in hotpants en voor het stadhuis laten we ons wegjagen door de lokale hangjongeren omdat ze ons 'kankerirritant' vinden. In kroegen en clubs vieren we Arno's kwarteeuw, en de jarige wint achter de toog een drinkwedstrijd tegen de werkneemster van de week. We laten nog het hele danscafé POËZIE! POËZIE! scanderen en verdwijnen in de nacht. Slapen doen we in de bajes. Net iets voor gajes.
6/8 Leeuwarden
Foto: Vincent Schiphorst
Onderweg naar Zwolle ontstaat er een spontane cypher in het midden van de bus. Siebrand zorgt voor de beats. Zwolle ligt in Overijssel. We ontmoeten er lokale jazzmuzikanten en kunstenaars, waaronder commander-in-chief Ronald Westerhuis. We verlaten zijn kunstatelier, een universum op zich, amper, want buiten wemelt het van de dinosaurussen. Maar er is catering, waaronder een heus drankorgel.
Workshop Eline:
De onzichtbare termieten krioelen in mijn lijf, het gonst in mijn hoofd, het zoemt, het bolt, het bijt. Mijn hoofd een kleurrijk canvas in beweging, hersensprokkels verlucht met sierlijke kronkels, tierlantijnen, hoge golven onderhuids als accessoires van dit Nieuwe Lijden. Een onderbewustzijn in beweging, een korrelige kosmos verdeeld door penseelstrepen. Tussen mijn huid en vlees zit een besef gevangen, zoals een oorworm tussen papier en glas op een reclamebord voor strandkledij op de metro, of pakweg een kunstwerk in Zwolle. Het zit klem, kan zelfs niet surfen op de conjunctuur. Muurvast, morsdood, maar alweer vele miljoenen rijker.
Een jazzband installeert zich in een van de loodsen en we maken er een broeierig jazz-, woord- en dansfeest van, en dat zijn alleen nog maar de repetities. 's Avonds wisselen twee jazzformaties elkaar af, en de combinaties tussen muziek en woord worden steeds opzwepender. Zwolse rapper Sinnic brengt een eerbetoon aan Chester Bennington, voorafgegaan door een minuut stilte, en Heidi neemt haar dochter en een nichtje mee op het podium. Samen met Cissy en de band creëren ze een speels nummer over ijsjes. Kay en Jooz geven een absolute killershow terwijl het publiek uit hun dak gaat. De afsluiter is voor Charley, wiens typische 'boomgebaar' zo populair is geworden dat heel het publiek het nabootst. Wat een bijzonder geslaagde avond met veel volk en een uitstekende sfeer. We hebben niets van deze hanzenstad gezien maar waren wel op the place to be: Raw Space.
7/8 Zwolle
De Poëziebus steekt de IJssel over en verlaat dit land waar ooievaars heersen. De Poëziebus steekt nog heel wat andere rivieren en zowat heel Nederland over en zo arriveren we in Breda, waar een konvooi van oude bekenden op ons wacht, waaronder Nick J. Swarth, koning van de Tilburgse underground.
Slogan / Cultuurshock van de dag: "Wie in de zoon van God gelooft, heeft eeuwig leven." (langs de weg bij Gorinchem, hardcore bible belt)
Op het Haveneiland, een vervallen industrieterrein, hebben een handvol artiesten een alternatief bedrijfspark bij elkaar geïmproviseerd: Stek. Onze dichters werken samen met een hele resem ondergrondse artiesten. Performers, muzikanten, regisseurs en busdichters slaan de handen in elkaar. En het resultaat getuigt van vernuft en orginaliteit. Cissy is weer kind en morst een Barbapapa op een groot stuk papier. Joz deelt zichzelf pauzes tussen vuistslagen toe. Ad metst de voeten van een dichtende Daan in met natte bladeren. Heidi toont dat schelpen uit laarzen schudden en ze daarna stuk trappen de perfecte metafoor is voor oordelen. Dada Trex legt Kay Slice op de pijnbank. Hidde prostitueert zich met zijn woorden in een hippiebusje. Petra en Shanna zoeken het in de elektronica van Underground Tacticz. Walther dicht over een man met meerdere edele delen. Charley verzorgt de slotperformance met een loop station feestje waarbij hij het publiek laat scanderen. Van die legendarische avonden dus.
8/8 Breda
MEEEEEER ZON! MINDER POLITIE! MEEEEEER ZON! MINDER POLITIE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten