Flavours of the month

What a glorious year for music... already. Although the top 3 (The Cure, Car Seat Headrest, Fontaines D.C.) seems to be carved in stone, there are many songs in this list that would deserve this enviable position. Here in Belgium we have Flying Horseman and Oproer, both of whom match the level of any international band out there, but lesser known Belgian bands and artists such as Fred Angst, De Nooit Moede, KOALA and Wolvenberg deserve all your attention as well :) And international bands such as Racing Mount Pleasant (previously called Kingfisher) and WITCH are virtually unknown to the general public but recently released some astonishing music. More surprisingly, the Danish band Decorate. Decorate. returned with a brand new single, after over a decade of absence - a personal favourite. Another surprise is the long awaited comeback of Pulp, Britpop sweethearts. Looking forward to that album and - who knows? - a European tour. Glad to see that Arcade Fire, The Raveonettes, Portugal. the Man and These New Puritans are back from a couple of years' absence. Great bands from the Nillies/Tennies that still produce some top-notch music. Finally, Getdown Services just might be the next big thing. Again... who knows?

1. The Cure - All I Ever Am
2. Car Seat Headrest - Gethsemane
3. Fontaines D.C. - Before You I Just Forget
4. Flying Horseman - Engines
5. Squid - The Heart and Circle Round Fire
6. Madeline Goldstein - 1996 Expectations
7. Oproer - Cold Feet
8. Racing Mount Pleasant - Call It Easy
9. Panchiko - Chapel Of Salt
10. Portugal. The Man - V.I.S.
11. Decorate. Decorate - A Sun
12. KOALA - Kingdom Come
13. Imogen Heap - What Have You Done To Me?
14. De Nooit Moede - Doopsel
15. Wolvenberg - Old Habits
16. Arcade Fire - Pink Elephant
17. The Orchestra (For Now) - The Strip
18. Heavy Lungs - Mr. Famous
19. Kae Tempest - Statue In the Square
20. Fred Angst feat. Elvis Peeters - De Laatste Democraat
21. Getdown Services - Dog Dribble
22. Black Country, New Road - For the Old Country
23. King Gizzard & the Lizard Wizard - Deadstick
24. Pulp - Spike Island
25. Mark Pritchard & Thom Yorke - Gangsters
26. Perfume Genius feat. Aldous Harding - No Front Teeth
27. WITCH - Queenless King
28. Frankie and the Witch Fingers - Total Reset
29. These New Puritans - A Season In Hell
30. The Raveonettes - KILLER
    

Ballonnenvrees 24 april 2025

Na enkele maanden pauze kon Ballonnenvrees weer aantreden in Café Het Maanlicht, dat als een feniks uit de as is herrezen! Gert Vanlerberghe opende met het korte 'Love It Hurts' en verder het nagelnieuwe en best intense 'Iedereen Joris', uit zijn Heiligencyclus. Menig draak ging door de mangel. "Ik ben de duisternis", aldus Jasenko Tabakovic, en hij knipoogde naar 1984, een verhaal dat weer erg actueel is in deze 'demoncratie'. In de poëzie van Beatrijs Deneckere wezen de Pleiaden de weg, al is reizen afzien. We onthouden "beneveld door woest berggeluk". Ook nam ze ons mee naar de verstikkende stad. Met 'Huidhonger' mocht het allemaal wat luchtiger. Verder pasten de metaforen lelie en sneeuwbol haar gedichten als gegoten. Marzena Lesińska vroeg zich af waar haar bagage was. In haar clevere gedichten kwamen deze keer Sint-Antonius en Odysseus op bezoek. En hoe.

Net voor de pauze vertelde Frise Woudstra een spannend verhaal in de kathedraal, minstens zo barok als Rubens. Verder ging het over een nare dichter (fictief?), over de getuigen van Jehovah (erg grappig gedicht), en kregen we nog 'Eindeloos geritsel' en 'Guusje', dat laatste gezongen. Seppe Gesquiere opende het tweede deel met een resem gedichten, die hij stuk voor stuk uit het hoofd bracht. In onder meer 'Februari', 'Vogelvlucht', 'Stille nachtzang' en 'Hoe lang ik heb geluisterd' ging het over rouw en over de liefde en dat culmineerde in een bloedmooie 'Ode aan de liefde'. We sloten de avond af met Anthony Albers, zanger van Guru Niaki, maar deze keer van de partij met zijn soloproject Bloeskroeg. We kregen vijf naar het Antwerpse dialect vertaalde wereldhits op de gitaar, bij momenten ontroerend, dan weer hilarisch. Anthony ging breed, van The Animals tot Dolly Parton, van Tom Waits tot Nine Inch Nails. En ik denk dat 'Slonzige Sonja', een herwerking van Michael Jacksons bekende ballade, een nieuwe anthem wordt.

Dank aan Het Maanlicht, waar we weer mochten landen, en aan alle artiesten die erbij waren vanavond. Op 22 mei kan je ons opnieuw in dit gezellige Mechelse café komen spotten. Mét open mic. Geen reden dus om thuis te blijven.

Heiligencyclus: Iedereen Joris

God beware de koning, dood aan de draak, voor een kans op beloning, zorg dat je de juiste keuze maakt, een goede slag met de sikkel, of de lans, en het beest zal geen vuur meer braken, geen goud meer tellen, geen dwergen meer martelen, ik steek de draak op de kermesse, versmacht Smaug, zelfs Falkor en Draco zijn niet veilig voor mijn wraak, het trainen sla ik over, ik ga meteen voor een open keel, en Draak Lichtgeraak, die weet ik wonen, Bard en Perseus verbleken naast mij, ik vermaal Mushu tot een rode brij, en Tandloos, de naam zegt het zelf, bijten kan de laatste Nachtfurie al niet, mijn zwaard klieft door dat klotebeest als door pudding, Haddockverdriet, mijn vader was een Turk en mijn moeder Palestijn, ik ken de doffe sleur van tentenkampen, werd gevormd tot militair, gespecialiseerd in opdringerige reptielen, laat mij vechten met Godzilla desnoods, volkerenmoord weiger ik, geen rad, geen ketel of gifbeker kan mij bekeren, maar onthoofding is het kryptoniet van elke heilige, in het land van melk en honing ben ik koning, vrees mijn kruis, ik brul staak het bloedvergieten, kruisvaarders, want wie Sint-Joris weert, die mag zijn roem vergeten, het beloofde land is een concentratiekamp met een verzuurd geweten, samen zijn we echter sterker dan de slager van Jaffa, verenig je van de zee tot de rivier, en zegevier, het kwaad stort vroeg of laat toch in, dus liever vroeg, en vier mij in Blighty, Barcelona, Malta, Montenegro, ik ben de kousenband van Tbilisi, ik ben de vader van de disco, ik ben de sidekick in een show maar die gaat niet over niets, ik ben de sniper die niemand ziet, zio's hebben schrik, ik heb blauw bloed én street cred, in de vrijheidsstrijd is het George vs. George, niet bepaald een theekransje, de rebel wint en bouwt een totalitaire staat geworteld in genocide, en wordt zo Georger dan George, potus van het haatapparaat, ik zou me op mijn eigen lans moeten storten zoals een Vlad met masochistische impuls, wie weet ben ik zelf het monster onder het bed van de wereld, ik ben Byron, ik schrijf met het zwaard, ik ben van de jungle, ik ben de taksman en laat mijn gitaar rustig huilen, op de rand van de hemel kijk ik naar de ellende beneden, nieuwsgierig als een aapje, liever heet ik Gavrilo of Luigi dan de zoveelste vorst of president, maar fascisme is een Hydra, een veelkoppige draak die een flessenhals bewaakt, een mycelium van het kwaad, maar ik ben de oranjeschimmelverdelger, ik doop al wie wil tot Joris om en breek een lans voor een toekomst zonder haat, misschien is het nog niet te laat.

 

Ballonnenvrees 13 april 2025

Vanmiddag streek Ballonnenvrees voor het eerst neer in de havenbuurt van Antwerpen. We hielden er een oldskool poëzie- en muzieknamiddag in het authentieke café Sur l'eau. René van Densen had een slimme marketingtechniek bedacht. Op de achterkant van de papieren waarvan hij zijn gedichten voorlas, verschenen steeds meer doortastende en dramatische reclameslogans voor zijn bundel. Het ging van 'Koop godverdomme mijn boekjes eens' tot 'Als jullie niks kopen maakt Gert straks live dit poesje dood', met een foto van een schattige kat eronder. Kijk. Het optreden was alleen hierdoor al geslaagd. Hij dichtte over de dichtplicht en het goede leven en bracht ook wat uit de te verschijnen bundel over de speelkaarten die hij op straat vindt. We herinneren ons vooral nog de zin 'kon een spin maar poezen'. René sloot af met een gedicht waarbij het publiek in koor 'proost!', 'cheers!' of 'santé!' moest brullen. Altijd plezier met deze organisator van Droef!

Van Barbara Van Loo, die voor het eerst op Ballonnenvrees stond, kregen we onder meer 'Cirque magique', 'Eligie', 'Bipolair', 'Haute couture', 'Bliss', 'Plaveisel', een mooie tekst over een gebroken kopje en het door Rory Gallagher geïnspireerde 'Ontbonden'. Uit haar sterke gedichten onthouden we 'het restafval van mijn verlangen' en 'het metaforisch metronoom'. Karl Van Gent las gedichten en dagboekfragmenten voor van een fictieve Dylan. We kregen onder meer 'Losgelaten', 'Lok', 'Ontwaken', 'Papier', 'Staccato', 'Valavond', 'T-shirt'. Onze takeaway uit zijn aangename teksten over liefde en dichten: 'jij bent de magie die mij verscheurt tot sliert'. Dan was er All Lynn met haar 'Gedicht van de nacht: softijs in de lente', waarna ze achter haar piano kroop voor een ontroerend 'Radeloos' en haar bescheiden hitje 'Murphy'. Deze meezinger gaat over een babysittende kat en blijft uren aan je trommelvlies klauwen.

Na de pauze haalde Gert Vanlerberghe het nogal oude 'Groeipijnen' van onder het stof en las daarna een gloednieuwe tekst voor uit zijn 'écriture automatique heiligencyclus in wording'. 'Barbra vs. Papa' is een feministische kopstoot over het leven van de heilige Barbara. Van Ekster Alven, de Belgische Thomas Pynchon, kregen we een samenhangende set over eksterterrestials en een rave in de loods. Het was smullen van zijn nostalgische tekst over de schooltijd, in zijn kenmerkende originele stijl, zo compact en stijf van de culturele verwijzingen - Straus en Sonic Youth, Biggie Smalls en Barbapapa. En dan die beelden die je onmogelijk nog uit je geestesoog gewassen krijgt: de punch gespiket met grappa, of nog 'het weefsel van de werkelijkheid stretchen of schenden'. Dat Eksters teksten ook toegankelijker zijn geworden zorgt ervoor dat hij nu écht op eenzame hoogte dicht. Het was genieten.

Meer muziek met singer-songwriter Mossking, die hun gitaar erbij nam voor het rebelse lied 'I'll Smile With All My Teeth', hun eerste single 'Love Like Lightning', hun eerste nummer 'All Strings Attached', en het nieuwste liedje 'Where'. Omdat we hun ontwapenende muziek goed konden smaken, volgde nog de bis 'To You'. Op de open mic las Manu Gabriels de gedichten 'Is afstand goud', het scherpe 'Patiënt' en 'Zwart' voor. Van G.O.D. ofwel Gekke Oude Dichter aka Gust Peeters kregen we 'De vrienden van het glas'. Tot slot was er Last Of the Albinos, de eenmansband van Micha Milants, die de longen uit zijn lijf zong tijdens een intens gitaarnummer, dat meteen de afsluiter was van een zeer fijne namiddag in de Cadix-wijk.

Dank aan iedereen die erbij was, dank aan Café Sur l'eau. Wij gaan door met nog twee edities in Café Het Maanlicht, op 24 april en op 22 mei, en wie weet duiken we in juni ook nog ergens op. Heel graag tot dan!

Alweer fietstips voor kniekastijders

Wandelschoenen aan. Fiets op de trein. Vandaag koppel ik een fietstocht aan een natuurwandeling in Grenspark Kempen~Broek. Net als bij mijn eerste bierfietstocht fiets ik zuidwaarts vanuit Hamont. Vandaag hou ik het echter nuchter. Ik volg de vaart tot in Beek en stoot diep de Limburgse boerenbuiten binnen. In Bocholt bereik ik de Luysmolen, waar ik op de oever van de Abeek koffie kap en vlaai verorber. Hier begint mijn wandeling door de prachtige broekbossen en moerassen van het grenspark. Ik wandel langs de Abeek, die hier de grens met Nederland vormt en passeer enkele oude grenspalen. Op de oever grazen Schotse hooglanders en konikpaarden. Sterk aangevreten boomstammen wijzen op de aanwezigheid van bevers. Vlonders en bospaden voeren me van de ene naar de andere vogelkijkhut. IJsvogel, zwartkop, grasmus, krakeend, bruine kiekendief, een koppel ravottende eekhoorns, een wandeling langs de plassen van De Luysen levert me wel wat op.

Bij de watermolen haal ik mijn fiets op en ik steek de grens over. Er staat me nog een heel fraaie etappe aan de Nederlandse kant van Grenspark Kempen~Broek te wachten. Ik eindig deze korte fietstocht op het stadsplein van Hamont en laat er, met het lied van een merel in het oor, deze lome lentedag voorbijglijden.

 

Fietsknooppunten: 542 - 223 - 210 - 8 - 211 - 263 - 9 - 87 - 85 - 75 - 210 - 223 - 542 - 568

Мир

met al dat puin op onze lever gaat de zijlijn tegensteken

we reiken onze buurman de gepantserde hand

een colonne draaft onzeker de geschiedenis tegemoet

maar wie levert dan een denktank voor de vrede?

 

Ballonnenvrees 1 april 2025

Geen aprilgrappen, wel een kwalitatieve poëzie- en muziekavond in Café De Planeet. BAI stond voor het eerst in Mechelen. Zijn gedichten in het Nederlands en het Frans gaan over zingeving en zelfliefde, het label 'woke', en de vraag: Waarom is volwassenheid zo deprimerend? Wietse Bellens deed ongeveer dezelfde set als vorige week in Café Boekowski. Wetenschap en poëzie gingen weer hand in hand. De dichter-klimmer dichtte over fysica, steen, de zee en lijfelijkheid, en opnieuw was de golf een hartslag. Zijn gedichten zijn compact en lichtjes verslavend.

Laat ik tussendoor ook even de open mic vermelden. Van Erica Smits onthouden we vleugels van eyeliner, de moleculeman in haar armen, en het gloeiend rode suizen van de bommen. Want die vallen nog steeds op Gaza. Gert Vanlerberghe probeerde een gloednieuwe tekst uit, over Sint-Sebastiaan, patroonheilige van de schutters. Stefanie De Wolf en Marc Gaij vertolkten een weergaloze Brel. Van Ronny Dijksterhuis kregen we 'Transgressie' en een zeer recent gedicht waarin hij de beelden liet spreken: een onderhuids lavameer, luciferpoppetjes op trouwjurken.

 

Verder was er akim a.j. willems en zijn poëtische eerbetoon aan Boudewijn Büch. De taal is blauw en november kruipt langs de muren. Ook Büchs befaamde obsessie met kerkhoven en graven kwam aan bod. Akim sloot af met het ijzersterke 'Lamento For a Lost Landscape': wat als de aarde zichzelf reset? We reisden van 1990 naar 2090, en zo kan je het even goed een gespleten generatiegedicht noemen, de zorgeloze jeugd en de totale vernietiging, de nostalgie en de apocalyps, de hoogmoed en de val.

Het is maar een kleine stap naar de onderwereld, die we met Persephoné nog eens een bezoekje brachten. Deze originele mix van muziek, woord en cabaret kan altijd bekoren. Persephoné staat voor bipolariteit en die extra laag reist heel het stuk met ons mee, zo ergens tussen musical en zwarte romantiek, van de meezinger 'Kermis in de hel' tot het intieme 'Dier van de nacht'. Heel wat instrumenten en attributen passeerden de revue. Het raventapijt en het doodshoofd zorgden voor een onmiskenbare Edgar Allen Poe-factor. De lichtshow kwam van De Planeet zelf.

 

"Wij zijn niet oud, wij zijn goddelijk", aldus Hades, naast god van de onderwereld ook een begenadigd keyboardist. We leerden dat beide Griekse goden op inburgeringscursus zijn geweest, speciaal voor deze show. We huiverden en schaterlachten tijdens deze indrukwekkende performance, die dan wel strak stond van het drama, maar opnieuw wist te overtuigen. Omdat drie fans speciaal van Leuven kwamen maar te laat in De Planeet landden, gaf het dodelijke duo nog een bisnummer, alvorens met hun fans op de foto te gaan.

De vele afwezigen hadden ongelijk vanavond. Ook deze editie van Ballonnenvrees gaan we niet zo gauw vergeten. Een nieuwe editie in De Planeet gaan we binnenkort vastleggen, maar voorlopig kan je ook gewoon komen kijken op 13 april in Sur l'eau en op 24 april en 22 mei in Het Maanlicht. De lente ruikt naar Ballonnenvrees!

Ballonnenvrees 26 maart 2025

Volgende maand bestaat Ballonnenvrees 12 jaar en dat vieren we met drie edities vlak na elkaar, één per week. We begonnen al goed met een stampvolle editie in Café Boekowski. Omdat het podium verjaart kreeg mocht Gert kaarsjes uitblazen op een chocolademuffie die hij van Marzena had gekregen. Hip hip hoera! Line-up en open mic liepen wat door elkaar deze avond maar laten we met de line-up beginnen.

Tove Verstrepen startte met een heerlijke improvisatie op de woorden 'zee' en 'ballonnenvrees', gevolgd door nieuw materiaal, over zoekgeschiedenissen die met 'ik mis' beginnen, al het schurende verlangen, en de wiskunde van wankele tafels. Zijn gedicht over de wet van behoud van leerkracht was een vurige ode aan het nobele beroep. Met 'Ninoof in den oven' gaf Dylan Moorthamer ons een hilarische binnenkopper die duidelijk vlak na de verkiezingen is geschreven. We kregen nog 'De spiegel spreekt niet terug vandaag' en een gedicht met de vraag: Mag het een beetje donkerder? En oh ja, donker werd het, van grappig tot zeer ongemakkelijk. Er is veel miserie in de wereld maar gelukkig is er Dylan Moorthamer. Van singer-songwriter Liv Lot kregen we een viertal bloedmooie liedjes, zoals 'Smelly', 'Dear Little Girl', als brief aan haar jongere zelf en hoe je de kleine lettertjes van je dromen moet lezen, 'Sad Melancholy' en een hoopvolle afsluiter.

Na de pauze was er gewezen Turnhouts stadsdichter Sanne Leenders: "Ik ben niet ziek, er zijn mensen zieker." De regel komt uit haar heerlijke 'omhooggevallen' gedicht. Vrolijk word je naar eigen zeggen niet van Sannes gedichten, maar ze blijven heel lang nazinderen, zoals het gedicht waarin ze haar eigen lijf gaat opzoeken. Alleen in de poëzie kan natuurkunde zo ontroeren, zo bewees Wietse Bellens met zijn zorgvuldig gebeteilde gedichten, sommige wel heel kort, als mozaïeksteentjes, die samen de tijd of de zee vormden. De golf was een hartslag en het werd muisstil in de kroeg. Meer muziek met Maarten Van Loo, die zich excuseerde aan de dichters voor alle rommel op het podium. Er lagen nogal wat effectenbakjes en -pedalen, inclusief een loop station. Het is hem vergeven. De singer-songwriter bracht spannende en meeslepende liedjes die ons deden mijmeren naar al het goede dat de jaren negentig hebben voortgebracht, Radiohead dus. Al schoot ook de naam Jeff Buckley even door ons hoofd. En dan moest de eigenzinnige Gorillaz-cover nog komen. Een meer dan geslaagde passage op ons podium!

In absoluut niet de juiste volgorde zagen we de volgende artiesten op de open mic. Gert Vanlerberghe knalde er snel 'Radio Kelly' tussendoor. Jasenko Tabakovic vroeg Saskia om hem te begeleiden op de piano. Zijn intense en ontroerende tekst maakte de link tussen een Bosnische jongen op de vlucht en de horror in Palestina. De piano op de achtergrond kwamen zijn woorden nog beter tot hun recht. Matthieu Van Steenkiste zette een moshpitgedicht in twee delen voor ons neer en sloot af met 'Festivalwei'. Van Gust Peeters kregen we twee zeer pakkende wereldpremières. Voor het eerst ooit werden in het Nederlands vertaalde gedichten van Dmytro Lazoetkin en Andri Ljoebka voorgelezen. Even zaten we mee aan het front. Kippenvel. Voor het eerst stond Rafael Cobos Rodriguez op een Antwerp podium. De Zultenaar bracht een ode aan de Beats. Hij was de zon die brandt en brandt en legde de lat voor de open mic hoog met speelse en originele gedichten, gevolgd door een toast.

Manuel Somers las de gedichten 'Genot', 'De nacht', 'Geweldloosheid' en 'Geweldloosheid in verschillende vormen' voor. Pierre Magis had een boldergedicht voor ons bij. Bij Marzena Lesińska ging het over Granada, maanlibido en Valentijn wanneer je in de veertig bent. Ronny Dijksterhuis had voor zijn gewéldige poëzie wat verlichting nodig, dus snelden Maarten en de barvrouw hem te hulp. Let there be light. We kregen zijn sonnet 'Gevarenzone' en zijn klassieker 'Bijvangst', waarin hij de eloquente woede tot een nieuw niveau tilde. Turnhouts stadsdichter Erica Smits probeerde enkele nieuwere gedichten op ons uit, zoals 'Hormonen zijn klootzakken' en een sonnet, want daar houdt Collectief Dichterbij wel van. Olav van Heesch las vijf korte gedichten, waaronder 'Het telefoontje'. En we sloten de avond af met Nederlandstalige kleinkunst op de piano: we kregen 'Niet die ene' van Saskia.

Dank! Jullie! Wel! Wat zijn we blij met deze kwalitatieve en gezellige avond. We komen terug en wel op 1 april in Café De Planeet in Mechelen en op 13 april in Sur l'eau in Antwerpen. Graag tot dan!

Oranje slak

Je meesterbrein is een krater.

Helpt covfefe tegen een kater?

De ergste uit de recente geschiedenis.

Toch zonde dat zo'n kogel de nieuwe Hitler mist.

We kunnen er enkel van dromen,

maar het had veel leed kunnen voorkomen.

Daar was een condoom allicht ook toe in staat.

Voor preventie is het nu te laat.

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

Mensenrechten vergooid

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

En wij zijn de prooi

 

Een balletje in Mar-a-Lago

en winst uit gefaalde casino's.

Je slaat verder ook een belachelijk figuur

aan het hoofd van een clownsdictatuur.

Het recht en het welzijn die lijden

want jij kiest je geld boven eieren,

een crisis die de superrijken niet deert.

Wie niet luistert, wordt gedeporteerd.

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

Mensenrechten vergooid

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

En wij zijn de prooi

De leugen wordt wet,

de vrijheid belet,

geen vangnet,

de gril van de magapet.

Maar wij zijn met veel,

met het mes op de keel

trekken wij aan één zeel,

you're not too big to fail.

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

Mensenrechten vergooid

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

En wij zijn de prooi

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

Mensenrechten vergooid

 

Kinderen in een kooi

Genocide zonder dooi

Fascisten in konvooi

En wij zijn de prooi

Elonito

Je bent geen autistisch genie.

Je bent gewoon een rijke randdebiel.

Vijand van de democratie.

De uitwas van een slechte deal.

Ze zeggen dat je swasticars maakt

en spellen Tesla met een dubbele s.

Weg met de haat die je non-stop braakt.

Wie een hand vraagt die krijgt een mes

in de rug. Zo pest je alle minderheden.

Je waant je een waar visionair,

maar bent een relikwie uit het verleden,

een Bond-bandiet zonder de flair.

Het forum X is een riool,

het Witte Huis een circustent.

Free speech als kolkend vitriool.

Geen empathie, een echte vent.

En ook al wil je overal moeien,

je verraad werkt in Duitsland niet.

Je bent een adder en een knoeier,

een haantje met een kleine... ach Elon!
Je auto's branden uit

en je raketten storten neer.

De rover met de grootste buit,

toch wil je meer meer meer.

Een Muskkus is dikke miserie,

in Getsemane en elk hof.

Een parasiet op televisie.

Waar is dat olifantenkerkhof?

Je ex-vrouwen haten je,

je dochter en vader ook.

Je aandelen kelderen

en je brein rot weg door coke.

Daarom zwaai je met kettingzagen

en strek je stoer je rechterarm.

Je snoeft en snuift je door de dagen,

met die oranje endeldarm.

Vrees je dan geen tweede Luigi,

die miljardairs stalkt en vermoordt?

Weldra dans je de Muskolini,

doe je je walsjes aan een koord.